Maxillomandibulaire Advancement als behandeling voor obstructieve slaapapneu
Op vrijdag 01 maart 2024 heeft Jean-Pierre Ho zijn proefschrift getiteld ‘Maxillomandibular advancement - issues related to indication, surgery, and outcome’ verdedigd aan de Universiteit van Amsterdam. De NVTS heeft een financiële bijdrage geleverd om ervoor te zorgen dat onze bevindingen wijdverspreid en opgenomen zullen worden onder belanghebbenden in het veld. Hieronder volgt een samenvatting van het proefschrift.
Dit proefschrift onderzoekt de klinische effectiviteit, veiligheid en toepasbaarheid van Maxillomandibulaire Advancement (MMA) als behandeling voor obstructieve slaapapneu (OSA). In een uitgebreide reeks studies wordt MMA kritisch geanalyseerd, waarbij verschillende dimensies van deze chirurgische ingreep worden belicht.
Het proefschrift opent met een vergelijkende analyse tussen MMA en multilevel surgery (MLS) in de behandeling van OSA, waaruit blijkt dat MMA superieure verbeteringen in OSA-parameters biedt, zij het met een iets hogere complicatieratio vergeleken met MLS. Een verdere verkenning onderzoekt de effectiviteit en veiligheid van MMA in vergelijking met upper airway stimulation (UAS) als OSA-therapieën. Beide benaderingen blijken effectief en veilig, hoewel beperkte beschikbaarheid van gegevens directe vergelijking bemoeilijkt.
Het proefschrift gaat dieper in op potentiële voorspellers van de chirurgische respons op MMA, waarbij cardiovasculaire aandoeningen, een hogere centrale apneu-index en de omvang van de superior posterior airway space worden geïdentificeerd als onafhankelijke factoren die van invloed zijn op de behandelingsresultaten. Verder wordt de effectiviteit van MMA onderzocht bij OSA-patiënten met een hoog percentage centrale en gemengde apneu-index. De bevindingen suggereren dat dit geen contra-indicatie is voor MMA, omdat de behandeling aanzienlijke verbeteringen laat zien. Een interessante ontdekking wordt gepresenteerd in een vergelijkende studie tussen apneu- en hypopneu-predominante OSA-patiënten. Hieruit blijkt dat preoperatieve hypopneu-predominante patiënten wellicht betere kandidaten zijn voor MMA, waarbij hogere succes- en genezingspercentages worden waargenomen.
Naast deze analyses omvat het proefschrift ook een studie over de nauwkeurigheid van een splintless behandelingsprotocol voor edentate patiënten en studie naar de invloed van chirurgenervaring op de klinische effectiviteit en veiligheidsresultaten van MMA.
Dit proefschrift draagt bij aan het begrip van MMA als een effectieve behandelingsmodaliteit voor OSA, met belangrijke overwegingen voor patiëntselectie en chirurgische uitkomsten.
